اثر انسولین بر اندازه بافت انفارکته در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی

زمینه و هدف: با توجه به مرگ و میر بالای بیماری های ایسکمیک قلبی، درمان به موقع نجات بخش بسیاری از این بیماران خواهد بود. در مورد اثرات انسولین در بیماران انفارکتوس قلبی اطلاعات متناقضی وجود دارد. در این تحقیق اثرات انسولین بر اندازه بافت انفارکته از طریق سطح تروپونین و انجام اکوکاردیوگرافی بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 74 بیمار مبتلا به انفارکتوس قلبی با بالارفتن قطعه st مراجعه کننده به بیمارستان واسعی سبزوار در سال 1388-1387 صورت گرفت. بیماران با روش تخصیص تصادفی بلوکی (block randomization) به دو گروه تقسیم شدند. به گروه مداخله علاوه بر دریافت ترومبولیتیک؛ گلوکز انسولین پتاسیم (گلوکز 25%، 50 واحد انسولین رگولار در لیتر و mmol 80 کلرید پتاسیم در لیتر با سرعت ml/kg/hour 1) و به گروه شاهد، نرمال سالین به عنوان دارونما تجویز شد. اندازه گیری تروپونین در زمان 0، 16 و 24 ساعت پس از ورود و اکوکاردیوگرافی پس از 72 ساعت از بستری انجام گرفت. برای مقایسه متغیرها از آزمون های آنالیز واریانس داده های تکراری و تی مستقل استفاده گردید. یافته ها: میانگین حداکثر مقدار آنزیم ctni در گروه مورد مطالعه 46/12±13/20 و در گروه شاهد u/l62/10±11/20 بود (44/0=p). میانگین کسر تخلیه ای بطن چپ در گروه کنترل 39% و در گروه شاهد 41% برآورد شد (34/0=p)، که در هیچ کدام تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی، تجویز انسولین تأثیری بر اندازه بافت انفارکته ندارد.